به گزارش پایگاه خبری انصارحزب الله ، اولین ساعات طلوع آفتاب بود که خبر رسید ، دلاوری از دلاوران دزفول عرش را بر فرش ترجیح داد ، و به سوی همسنگران و دو برادر شهیدش پیوست.
حاج محمدرضا را همگان به سادگی و بی آلایشی می شناختند، مردی که کوله باری سخن از دوران مبارزه و جهاد در سینه داشت و نا گفته های فراوانی را با خود برد ، همیشه ساکت و آرام بود، دوست نداشت تا نامش بر زبانها بیفتد ، در میان نام و نشانهای فراوان دنیایی که با یکی از آنها برخی از افراد ضعیف النفس می توانند به مطامعی برسند و یا رسیده اند اما حاج محمدرضای دیار ما گمنامی را بر گزیده بود ؛ آرام زیست و آرام پرواز کرد.
فرمانده گردان عمار بود در زمان جنگ ، و استاد دانشگاه امام حسین در روزهای پس از جنگ.
محمدرضای زمان مبارزات انقلاب ،با حاجی فرمانده گردان ، با حاجی سردار سرتیپ ، و با حاجی دکتر و استاد دانشگاه هیچ فرقی نداشت ، ساده بود و خاکی ، هیچ چیز نتوانست تا این مرد را تغییر دهد ، همان سادگی و آرامی را برای زندگی خود انتخاب کرده بود . می توانست ، اما نخواست! زرق و برق دنیا ، و نام و نشانهای دنیایی در برابر عظمت این مرد هیچ بود.
حاج محمدرضا صلواتی در جملاتی که در عاشورای سال گذشته بود که در گفتگو با یکی از جوانان شهر می گفت : فکر نکنید ما دیگر توانی نداریم هنوز هم انقلاب و روحیه انقلابی در رگ و ریشه ما وجود دارد، هر موقع که ولی تشخیص دهد در میدانیم مثل روزهای انقلاب و جنگ. می گفت در انقلاب اجازه ندادیم که یک ساواکی و ضدانقلاب در منطقه ما سکونت کند .
حاج محمدرضا صلواتی در خانواده ایی تربیت یافت که هم مذهبی بودند و هم همگی رزمنده . پدرش با سفید مویش در جبهه ها در کنار فرزندان دیگرش به ندای امام خود لبیک گفته بودند . خانواده ایی که دو عزیز جوان خود را نیز در راه اسلام و دفاع از کشور تقدیم انقلاب کردند .
حاج محمدرضا سردار آرام دوران انقلاب و جنگ ،آرام از میان همرزمانش و دوستانش پرواز کرد. یادش گرامی
*علی صالحی زاده