«خواهش می کنم اجازه دهید من به اهواز یا دزفول بروم»

کلمات و جملاتی هستند که مقام معظم رهبری برای گرفتن اجازه از امام و رفتن به جبهه های جنگ از آن استفاده کرده اند.
مثل رزمنده ای که از فرمانده خویش رخصت حضور در میادین جنگ را طلب می کند، نظیر چنین درخواست هایی در تاریخچه دفاع مقدس کم نیست و بارها و بارها میان رزمنده و فرمانده ، مرید و مراد و بالاخره عاشق و معشوق تکرار شده است.
مطلع ویژه نامه بزرگداشت سی و سومین سالگرد بزرگداشت هفته دفاع مقدس، مروری بر خاطرات مقام معظم رهبری است که اولین حضور خود در آغازین روزهای دفاع مقدس را به زیبایی هرچه تمام تر به تصویر کشیده اند: اول جنگ، وقتی که هفت، هشت، ده روزی گذشت، دیدم که هر چه خبر می آید، یأس آور است؛ البته، من نماینده امام در شورای عالی دفاع و سخنگوی آن شورا بودم؛ دیدم که از من کاری برنمی آید، دلم هم می جوشد و اصلاً نمی توانم صبر کنم.
با دغدغه کامل، خدمت امام رفتم. همیشه امام به ما می گفتند که خودتان را حفظ کنید و از خودتان مراقبت نمایید. من به امام گفتم، خواهش می کنم اجازه بدهید، من به اهواز یا دزفول بروم، شاید کاری بتوانم بکنم. بلافاصله گفتند که شما بروید. من به قدری خوشحال شدم که گویی بال درآوردم. مرحوم چمران هم در آنجا نشسته بود، گفت: پس به من هم …
ابنا