زِیر قُبَّه

انتشار : سه‌شنبه, 29 اکتبر 2013

به اشتراک گذاشتن

دیدگاهتان را بنویسید :

زِیر قُبَّه

نویسنده: – مهران موزونی (وبلاگ دیسون)

یکی از دوستان شاعری که به واسطه ی مهندس مه لقای عزیز، افتخار آشنایی را ایشان یافته ام آقای منوچهر پورعبدی است.

او شاعری دسفیلی گوی و تواناست.

چندی پیش در محضرشان بودم که جناب پورعبدی روح بنده را با شعری بسیار زیبا و نوستالژیک بنام «زیر قُبَّه» نوازش دادند.

او در انتهای شعرش چند بیتی در مورد شهدای دسفیل نیز ادای دین کرده بود.

جسارت کرده و خدمتشان پیشنهاد دادم که :

استاد پورعبدی از این پیشنهاد استقبال کرده و کریمانه انتهای شعر را ویرایشی زدند که حقیقتاً به دل نشست.

جا دارد از این همشهری فرهیخته و متواضع تشکر ویژه داشته باشم.

ممنون استاد…ممنون.

*** منوچهر پورعبدی : سلام بر دوسون دیسون مثنوی ذیل را تقدیم می کنم به روح متعالی شهدای جنگ تحمیلی بالاخص شهدای دسفیل.

زِیر قُبَّه

ورق زَم یَکته آلبومِ قدیمَه زَمون کُچکیُم چی فیلمِی اومَه

چه دُورونِ، دلامون شاد و خندون نه فکر اُو بیدیم نه مِی غمِ نون

اَ زیر پُلِ قدیم، دوسونِ دلبند بِ رفتِیم پاپتی تا زیر روبند

نفهمیدِیم، اَ بس شور داش دلامون که قلاب ریز بیِسَّ کف پاهامون

تیوپ سر شونُ و شومی زیر کِلامون لُغُز، داسون، مَتل، نَقل لبامون

اَ عفتو لارمون لف گوش برشته بخندسِیم وَرِ اقبال سُخته

رفیقون تا بِ زیر قُبَب رسیدن مَرِسی سایه ی طوبانَ دیدِن

عجب اُوِی چه دِلکَش سایَه بونِی نبید زیر قُبَّه اَ گرما نشونِی

اَ وَر بندِ کلک پی یَک بِ زِیم اُو اَ غم آزاد بیدیم، لف اُوُ و عفتو

رفیقون یَک بِ یَک بِی جنگِ دعوا مخاسن تا رووِن سر بونِ رعنا

لفِ موهی چِنَق، می اُوِ مَندو اَ بالا خیزِ کوردن تا جِهِن اُو

غمانَ پی خمون زیر اُو بِ بوردِیم ندوری، فَقرَه می اُو دفنِ کوردِیم

زمین بید، دلخوشی بید، آسُمون بید زمونَه یه کَلوم می مُشتمون بید

اَ بونِ قاطرون، بَچونِ گفتر بِ جسِّن شکلِ مُچَّه یا لفِ سَر

به لُرکش تاب رسیدیم گُسنَمون بید سوچارتا شومی لُق مِی نونمون بید

اَ لرکش تا پُسِنجون دَس شِنووی پسنجون تا حریسی سرزِنُو وی

کُتی سَر بَمبُلی مَندی بِ وَندِیم اَ اونچون تا او دس اُو گَم بِ کندیم

به حوضولِه حسن بَق مثل مُویی زنون اونچون بِ وَندن سر زنووی

اَ آمحمود بِ رفتیم دردراقا اَ اونچون مقصد بعدی سُ تافا

سُ تافا گفتن و مَسی شنیدن شنیدن کی بود مانند دیدن

س تافا کَمشه گو امواج سِتَّه خدا دونه که چن تا بچه کشته

چِنو گَردو و اُو مِی هَم بِ پِیچِس که نوح ناخداهم زَلَشَب بِس

س تافا مَسیه غداره بسه ای گرگ خیلِی اَ دوسونمون گَسَه

لفِ کُشتی گری بید گُربُروزَه حریفی کو که اَ فناش گُروزَه

اَ باراَندازُ و سالتو زیر یَه خَم حریف بِی نوا جونب وَند همو دم

اَ سر شاخ و دوخم تا فن فیتو نَ افتید اَ قلم فنی اَی مِندو

به دنیا هر شگردی هر کَ دونَه مجو فنی که ای قُردُل ندونه

حریفش اَر یلی بید مثل رستم ب کوردش مَنده و هِرنیده یه دم

به دنیا هر کَ هر فنی که دونَه بَدَلشه غیر ممکن بید ندونه

اَیان هر وَخ که نوم او میایَه دلم اَ ترس مخو اَ جا درایَه

اَ جامَعقاسم و تهرون و دوشلاق دووه، بالارو و چیتای جاباغ

کنار جوجِلَه چَکی زنونَه غریب اُفتیده نومش ای زمونَه

ای جاها اَر چه ایسون بی نشونن ولی بچونِ سراُو کلَّ دونِن

فقط یاد او روزا موندَه ایسون نَ وا یادمون رووه یاد شهیدون

قلم تا اومه می بحث شهیدون هنا پر بیسَه عطرش مینِ دیسون

ای کارانَب که کوردیم حظِّ بُوردِیم ندونسِیم که مشقِ رزمِ کُوردِیم

ندونِسیم رفیقونمون فرشتِن ندونِسیم که همسایه ی بهشتن

کی فکرِ کورد علیِّ مه لقامون کنَ کرخه اَ خینش بحر هامون

کی دونس عب رضا اَنداوَه روزا مَنَه بی سر تنش می خاک و رملا

کی دونِس بید، مجیدعلی خُدویی بووَه می شهر بستان کربِلویی

نَ آیه خونشون جز مشت خاکی ن آیه شهرمون جز قل پلاکی

کی دونس بید سعید مظلوم بچون یه روزی وا بووه خورشید مجنون

کی دونس بید حمید مِی سِنِّ شونزَه صُبا کارِی ب کنه دِشمِن گروزَه

کنَه دسفیلَه اَ اهریمِنون پاک خودش لف برگِ گُل اُفته سرِ خاک

اَ سی محسن نداشته کس ای پندار که جونبوزی کُنَه می کربلا چار

ای روخونه شناسنومه اُمونه ای اُو نورِ تیا دسفیلیونه

حریسی اسم دوسونمون دونه حکایتشونَ تافِ اُو بِخونَه

س تافانَب که بینی بیقراره اَ دلتنگی بچون غصَه دارَه

اگر مَسی ایطور وحشی بیسه اَمونش اَ غمِ یارون بُرسَّه

حمید سر مُچَّه وَندَه مِی ای رعنا حسین عفتو گرفته مِی ای چیتا

سعید دَس شُندَه می لرکش یَه روزی مجید می اُو پِرِسَه بُنگُ روزِی

سُ بَرِ جِسم مردم مَر اَ اُو نِی؟ مگر زِندی و روزیمون اَ اُو نِی؟

اَ سینَش اُووَ مِزنیدِیمَ هر روز به عَرساش دردَ تَکنیدِیمَه هر روز

حقیقت مار اَصلیمون ای اُووَ ولی نعمت همه جونمون ای اُووَ

خدایا حرمتِ خینِ شهیدون مَهِل تا دیر کُنِن مارَ اَ بَچون

خداوندا به حقِ چار وهشتت شهیدونمون جا دِ مِی بهشتت

رَسون ورمون دِگَ صاحب زمونَه تو اُودونخونَه کُن دسفیلیونه

یاد و خاطره ی دوستان فقید وشهیدمان :

علیرضا مه لقا

حمید مشکی زاده

عبدالمجید خدایی نجار

سعید عبدی

محمدحسین کلاغ زاده

محمدعلی افروشه

باقر گندمخوار

سید مهدی غفاری زارع

سیدمحسن زرنگ زاده

محمدحسین پورکاوه

***

منوچهر پورعبدی : سلام بر دوسون دیسون
مثنوی ذیل را تقدیم می کنم به روح متعالی شهدای جنگ تحمیلی بالاخص شهدای دسفیل.

ورق زَم یَکته آلبومِ قدیمَه
زَمون کُچکیُم چی فیلمِی اومَه

چه دُورونِ، دلامون شاد و خندون
نه فکر اُو بیدیم نه مِی غمِ نون

اَ زیر پُلِ قدیم، دوسونِ دلبند
بِ رفتِیم پاپتی تا زیر روبند

نفهمیدِیم، اَ بس شور داش دلامون
که قلاب ریز بیِسَّ کف پاهامون

تیوپ سر شونُ و شومی زیر کِلامون
لُغُز، داسون، مَتل، نَقل لبامون

اَ عفتو لارمون لف گوش برشته
بخندسِیم وَرِ اقبال سُخته

رفیقون تا بِ زیر قُبَب رسیدن
مَرِسی سایه ی طوبانَ دیدِن

عجب اُوِی چه دِلکَش سایَه بونِی
نبید زیر قُبَّه اَ گرما نشونِی

اَ وَر بندِ کلک پی یَک بِ زِیم اُو
اَ غم آزاد بیدیم، لف اُوُ و عفتو

رفیقون یَک بِ یَک بِی جنگِ دعوا
مخاسن تا رووِن سر بونِ رعنا

لفِ موهی چِنَق، می اُوِ مَندو
اَ بالا خیزِ کوردن تا جِهِن اُو

غمانَ پی خمون زیر اُو بِ بوردِیم
ندوری، فَقرَه می اُو دفنِ کوردِیم

زمین بید، دلخوشی بید، آسُمون بید
زمونَه یه کَلوم می مُشتمون بید

اَ بونِ قاطرون، بَچونِ گفتر
بِ جسِّن شکلِ مُچَّه یا لفِ سَر

به لُرکش تاب رسیدیم گُسنَمون بید
سوچارتا شومی لُق مِی نونمون بید

اَ لرکش تا پُسِنجون دَس شِنووی
پسنجون تا حریسی سرزِنُو وی

کُتی سَر بَمبُلی مَندی بِ وَندِیم
اَ اونچون تا او دس اُو گَم بِ کندیم

به حوضولِه حسن بَق مثل مُویی
زنون اونچون بِ وَندن سر زنووی

اَ آمحمود بِ رفتیم دردراقا
اَ اونچون مقصد بعدی سُ تافا

سُ تافا گفتن و مَسی شنیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن

س تافا کَمشه گو امواج سِتَّه
خدا دونه که چن تا بچه کشته

چِنو گَردو و اُو مِی هَم بِ پِیچِس
که نوح ناخداهم زَلَشَب بِس

س تافا مَسیه غداره بسه
ای گرگ خیلِی اَ دوسونمون گَسَه

لفِ کُشتی گری بید گُربُروزَه
حریفی کو که اَ فناش گُروزَه

اَ باراَندازُ و سالتو زیر یَه خَم
حریف بِی نوا جونب وَند همو دم

اَ سر شاخ و دوخم تا فن فیتو
نَ افتید اَ قلم فنی اَی مِندو

به دنیا هر شگردی هر کَ دونَه
مجو فنی که ای قُردُل ندونه

حریفش اَر یلی بید مثل رستم
ب کوردش مَنده و هِرنیده یه دم

به دنیا هر کَ هر فنی که دونَه
بَدَلشه غیر ممکن بید ندونه

اَیان هر وَخ که نوم او میایَه
دلم اَ ترس مخو اَ جا درایَه

اَ جامَعقاسم و تهرون و دوشلاق
دووه، بالارو و چیتای جاباغ

کنار جوجِلَه چَکی زنونَه
غریب اُفتیده نومش ای زمونَه

ای جاها اَر چه ایسون بی نشونن
ولی بچونِ سراُو کلَّ دونِن

فقط یاد او روزا موندَه ایسون
نَ وا یادمون رووه یاد شهیدون

قلم تا اومه می بحث شهیدون
هنا پر بیسَه عطرش مینِ دیسون

ای کارانَب که کوردیم حظِّ بُوردِیم
ندونسِیم که مشقِ رزمِ کُوردِیم

ندونِسیم رفیقونمون فرشتِن
ندونِسیم که همسایه ی بهشتن

کی فکرِ کورد علیِّ مه لقامون
کنَ کرخه اَ خینش بحر هامون

کی دونس عب رضا اَنداوَه روزا
مَنَه بی سر تنش می خاک و رملا

کی دونِس بید، مجیدعلی خُدویی
بووَه می شهر بستان کربِلویی

نَ آیه خونشون جز مشت خاکی
ن آیه شهرمون جز قل پلاکی

کی دونس بید سعید مظلوم بچون
یه روزی وا بووه خورشید مجنون

کی دونس بید حمید مِی سِنِّ شونزَه
صُبا کارِی ب کنه دِشمِن گروزَه

کنَه دسفیلَه اَ اهریمِنون پاک
خودش لف برگِ گُل اُفته سرِ خاک

اَ سی محسن نداشته کس ای پندار
که جونبوزی کُنَه می کربلا چار

ای روخونه شناسنومه اُمونه
ای اُو نورِ تیا دسفیلیونه

حریسی اسم دوسونمون دونه
حکایتشونَ تافِ اُو بِخونَه

س تافانَب که بینی بیقراره
اَ دلتنگی بچون غصَه دارَه

اگر مَسی ایطور وحشی بیسه
اَمونش اَ غمِ یارون بُرسَّه

حمید سر مُچَّه وَندَه مِی ای رعنا
حسین عفتو گرفته مِی ای چیتا

سعید دَس شُندَه می لرکش یَه روزی
مجید می اُو پِرِسَه بُنگُ روزِی

سُ بَرِ جِسم مردم مَر اَ اُو نِی؟
مگر زِندی و روزیمون اَ اُو نِی؟

اَ سینَش اُووَ مِزنیدِیمَ هر روز
به عَرساش دردَ تَکنیدِیمَه هر روز

حقیقت مار اَصلیمون ای اُووَ
ولی نعمت همه جونمون ای اُووَ

خدایا حرمتِ خینِ شهیدون
مَهِل تا دیر کُنِن مارَ اَ بَچون

خداوندا به حقِ چار وهشتت
شهیدونمون جا دِ مِی بهشتت

رَسون ورمون دِگَ صاحب زمونَه
تو اُودونخونَه کُن دسفیلیونه

========

کلمه ها و ترکیب های تازه