چهارم خرداد در تقویم کشورمان به نام یک شهر به ثبت رسیده است؛ روزی به نام دزفول. دلیل این نامگذاری چیزی نبود، جز پایداری مردمی که برای دفاع از انقلاب اسلامی و تمامیت ارضی ایران بزرگ، هشت سال مقاومت کردند و جهانیان را به حیرت واداشتند. از آن روی، دولت جمهور‌ی اسلامی ایران در ‌۴ /۳/ ۱۳۶۶ این شهر را به پاس حماسه مقاومتش به نام «شهر نمونه مقاومت» معرفی کرد.

نخست: شما دزفولی‌ها دین خود را به اسلام ادا کردید

تقدیر حضرت امام خمینی (ره) از این مردم با بیان اینکه‌ «شما دزفولی‌ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید. شما دین خود را به اسلام ادا کردید.» یا کلام مقام معظم رهبری که فرمودند: «نیروهای عراقی آمده بودند دشت عباّس و این منطقه را پر کرده بودند برای اینکه بتوانند از این پلـ یعنی از کرخه ـ عبور کنند و بیایند طرف دزفول؛ اگر می‌آمدند دزفول، تمام مقطع ورودی خوزستان گرفته می‌شد. اینکه مرحوم قاضی در دزفول ماند و موجب شد که مردم در دزفول بمانند و با این همه موشکی که به دزفول زدند، دزفول تخلیه نشود، راز آن اینجا است؛ چون اگر دزفول از سکنه خالی می‌شد، گرفتن آن آسان بود؛ مرحوم قاضی (رحمت الله علیه) با آن چشم نابینا، در آن شهرماند و موجب شد که همه در آنجا بمانند». موجب افتخار و سرافرازی دزفولی‌هایی است که به هشدارهای موشکباران رادیوی بعث عراق که به «الف دزفول» مشهور شد، پوزخند می‌زدند.

دوم: خونین‌ترین مقاومت مردمی

دزفول در جنوب غربی ایران و در شمال استان خوزستان در هشت سال، ۱۷۶ بار با موشک، ۲۵۰۰ بار با شلیک توپخانه دور‌برد دشمن و سیصد بار با راکت لرزید و ۲۶۰۰ شهید را در ۲۷۰۰ روز مقاومت‌ در دو خاکریز‌ تقدیم کرد که از این تعداد شهید، ۷۱۱ تن در خاکریز شهر و در جنگ نابرابر شهر‌ها به شهادت رسیدند و ۱۸۸۹ شهید نیز در خاکریز جبهه‌ها نام دزفول را در تاریخ ماندگار کردند.

حماسه حضور یکپارچه مردم خداجوی دزفول نه تنها در خلق «خونین‌ترین مقاومت مردمی» در طول جنگ مردم این دیار را توجهی جهانی بخشید، بلکه نقش کارآمد و بی‌بدیل آن‌ها در پشتیبانی رزم تمام نیروهای مستقر در این منطقه در خلق حماسه رزمندگان در جبهه‌های جنگ در ضمیر رزمندگان غیر خوزستانی نیز ماندگار شد.

سوم: به همه مردم شهر دزفول از زن و مرد و پیر و جوان درود مى‌فرستم

حضور رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در روزهای موشک‌باران ‌دزفول خاطراتی است که هرگز از ذهن مردم انقلابی آن نمی‌رود. ایشان در بخشی از خطبه‌های نماز جمعه نهم آبان‌ ۱۳۵۹ در مورد مقاومت دزفول اینگونه روایت کرده‌اند.

‌«بعد از آنى که در شهر دزفول مردم بى‌پناه و بى‌دفاع مورد تجاوز سلاح‌هاى دورزن مزدوران عراقى قرار گرفتند که ما‌‌ همان شب اتفاقاً در دزفول بودیم، من صبح وارد شهر شدم و در خیابان‌ها حرکت مى‌کردم، شب را در پایگاه نیروى هوایى گذراندیم که خارج شهر است، روز گفتم بروم ببینم با این حادثه‌‌ فاجعه‌آمیزى که در این شهر رخ داده ‌و شاید بیش از صد ‌زن و مرد و کودک بى‌گناه و بى‌دفاع نیمه‌‌ شب کشته شدند، بروم ببینیم روحیه‌‌ مردم چگونه است.

در این شهر نشانه‌اى از حیات ایمانى و عزم و تصمیم به چشم مى‌خورد. در مقابل عظمت و شجاعت این مردم ـ چه زنشان و چه مردشان و چه جوانشان و چه پیرشان ـ انسان مبهوت مى‌ماند. رژیم مزدور عراقى براى اینکه دزفول را تخلیه بکند از مردم و نیروهاى انقلابى را از آن‌جا خارج کند، دست به این توطئه‌ رذالت‌آمیز و پست زده است، مردم شهر را هدف موشک‌هاى دورزن قرار مى‌دهد… اما مردم مثل این‌که هیچ اتفاقى در شب گذشته در شهرشان نیفتاده است.

البته جوان‌هاى پرشور شعار مى‌دادند مى‌گفتند به ما سلاح بدهید تا ما برویم انتقام بگیریم. من براى مردم صحبت کردم عصر‌‌ همان روزى که شبش آن حادثه اتفاق افتاده بود هزاران نفر جمعیت، با شور، با هیجان، در مسجد جامع شهر دزفول جمع شدند، من سپاس و شکرانه‌ى خودم را از این همه شجاعت به عنوان یک انسانى که علاقه‌مند به شجاعت است، علاقه‌مند به ایمان است، علاقه‌مند به مردم فداکار است، به آن مردم فداکار عرض کردم الان هم از این تریبون عظیم نماز جمعه، از این تریبون میلیونى و از میان شما برادران و خواهران نمازگزار به تمام مردم شهر دزفول از زن و مرد و پیر و جوان درود مى‌فرستم. مردمان شجاع، مؤمن، متوکل به خدا.»

چهارم: حماسه‌های دزفول در دوران دفاع مقدس نباید فراموش شود

به راستی آنچه در سال‌های جنگ و دوران دفاع مقدس بر دزفول گذشت، نه در قالب کلمات می‌گنجد و نه گفتار، یارای بیان کاملی است که دل‌ها را خالی و زبان را جاری نماید. آن سال‌ها گویی خوابی بلند بود که وقتی بیدار می‌شوی، جزئیات آن را به یاد نداری، ولی هر چه می‌اندیشی در ژرفای خیال خود بیشتر غرق می‌شوی‌ و تداعی‌ها ادامه می‌یابند و جزئیات فرا‌تر رفته و حس می‌کنی هر لحظه در‌‌ همان خوابید.

در این باره آیت‌الله شفیعی از نمایندگان استان خوزستان در مجلس خبرگان رهبر ی یاد‌آور می‌شود: حماسه‌های دزفول در دوران دفاع مقدس نباید فراموش شود. باید حماسه‌های دزفول را در دوره دفاع مقدس به رشته تحلیل و تحریر درآورد. بلاهایی که بر سر دزفول آمد و با همه مقاومت‌ها و صبوری‌های دزفول مواجه شد، حماسه‌هایی که رزمندگان دزفول و شهر دزفول انجام دادند، چیزهایی است که نباید مورد غفلت قرار بگیرد.

دزفولی‌ها توانسته‌اند با آن روح بلند و توانمندی‌های معنوی و اعتقادی و روحانی خود اینچنین مقاومت داشته باشند. این هرگز نباید فراموش شود تا هم روح شهدا از ما خوشحال باشد و هم اولیای اسلام از ما راضی باشند.

مردم دزفول در سال‌های حماسه و ایثار با اعزام هزاران تن از فرزندان سلحشور خود به جبهه‌های نبرد، با مقاومت و پایداری در مقابل حملات ددمنشانهٔ متجاوزان به دزفول و عدم تخلیه دیار خود، با حمایت محبت آمیز و بزرگوارانه از رزمندگان اسلام و پذیرایی از آن‌ها و با بازسازی ویرانه‌های ناشی از حملات موشکی، بمباران‌ها و توپخانه‌ای در سریع‌ترین زمان ممکن، صفحه‌ای زرین در تاریخ این خطه حماسه ساز ثبت نمودند.

پنجم: تقدیر از مقاومت و پایمردی دزفول

در چهارم خرداد ۱۳۶۶ وزیر کشور وقت از سوی دولت جمهوری اسلامی با تقدیم لوح زرینی این شهر را، شهر نمونه مقاومت معرفی کرد. در این لوح آمده بود؛

دزفول قهرمان
سجاده نشینان سنگر عشق و حماسه، تو را در فرات خون مظلومیت زمان، شست و شو دادند، تا فرزندان شهد شیرین شهادت نوشیده‌ این ملت، به خون وضو سازند و با طهارت روح و نفس، پیشانی بر خاک مطهر تو سایند «و رب غفور» را بر این همه مقاومت و پایمردی، دلاوری و پایداری، ایثار و جوانمردی سپاسگزارند.

دزفول قهرمان‌
ای مهبط ملائکه الله، ‌ای سرزمین شاهدان شهید،‌ ای بستر خروش حماسه جاوید و ‌ای پایگاه نور! تو را همین عزت و افتخار بس که در راه اعتلای کلمه الله و شهادت بر کلام حق که فرموده بود «فاستقم کما امرت» مقاومت نمودی و همچون ابراهیم خلیل، فرزندانت را یکایک در دفاع از حرم و حریم «اسلام محمدی»، سخاوتمندانه قربانی کردی و در تشهد خون در کلام صادق رسولان شهادت دادی.

معراج مردان تو بود که تا سرا پردهٔ «قاب قوسین» پر کشید و مرگ را از دامن ملت ایران بزدود و به قبرستان تاریخ فرستاد.

نعمت گسترده «ایمان» و «تقوا»، «شهادت» و «شرافت» و «فرزندانی صالح و غیور» گوارای تو باد ‌ای شهر شهیدان!‌ ای شهر بیدار‌دلان!‌ ای شهر شیرمردان پیکار جوی همه‌ صحنه‌ها! ‌ای شهر خروشندگان بر سر بیداد! این تاج افتخار و لوح مقدس «شهر نمونه مقاومت» بر تارک تو ‌ای دزفول دلاور و بر سر دلیر مردان و شیر زنانت زیبنده و مبارک باد.

دزفول‌؛ ای اسوه مقاومت پایدار‌
آیندگان و پویندگان خط «رسالت نبوی» و طلایه‌داران پرچم «ولایت علوی» و بانیان حرمت «شهادت و امامت سرخ حسینی» همواره با عنایت و رهجویی از مناره‌ نور و تنوره سرخ به آسمان برکشیده عشقت، تحت زعامت و قیادت ولایت راهبری سترگ از سلسله جلیله سید و سالار شهیدان «خمینی بت شکن» به ندای نصرت طلبی حسین ابن علی (ع) لبیک خواهند گفت.

ششم: شعر پایداری دزفول

دزفول، شهری است که شعر ماندگار دکتر قیصر امین‌پور با عنوان شعری برای جنگ در ماه‌های آغازین تجاوز ارتش بعث عراق در حال و هوای مقاومت آن سروده شد؛
می‌خواستم
شعری برای جنگ بگویم
‌شعری برای شهر خودم ـ دزفول ـ
‌دیدم که لفظ ناخوش موشک را
باید به کار برد
‌اما
موشک
زیبایی کلام مرا می‌کاست
گفتم که بیت ناقص شعرم
از خانه‌های شهر که بهتر نیست
بگذار شعر من هم
چون خانه‌های خاکی مردم
خرد و خراب باشد و خون آلود…

این شاعر توانا در رباعی دیگری به پایداری دزفول اشاره داشته است؛

زاین شهر همیشه بوی خون می‌آید
زاین کوی همیشه جوی خون می‌آید
هر چند هنوز خون پیشین تازه است
بس خون که به شست‌وشوی خون می‌آید