چهارم خرداد چه روزی است ؟
روزی که جنگ تحمیلی شروع شد در حال و هوای دوران کودکی خودم بودم ، به یاد دارم تفنگ قشنگی که چندی قبل هدیه گرفته بودم و با فشار ماشه آن صدای مسلسل و یا تک تیر واقعی از آن به گوش میرسید ، موقعی که در 31 شهریور 59 هواپیماهای رژیم یعث عراق در آسمان اهواز رژه می رفته و بمباران می کردند ، در حیاط بزرگ خانه آن روزها در حالیکه هوا بسیار گرم و سنگ فرش حیاط بسیار داغ بود با تفنگ زیبای خود و در تفکرات کودکی مشغول مبارزه با آن نامردان روزگار بودم و طوری در قالب آن جنگ فرو رفته بودم که گرمای هوا و داغی سنگفرشها را حس نمی کردم و نهایتا با دعوای مادرم به داخل منزل آمدم و به گفته او پناه گرفتم . ولی این مسئله یک رویای کودکانه بود واقعیت کمی آنطرف تر بود ، جایی که جوانهای کم سن وسال بدون اینکه در فکر مسائل مادی و ظاهری دنیا باشند دغدغه آنها دفاع از شرف و ناموس و خاک وطن بود و با دست خالی مشغول جنگ با دشمن تا دندان مسلح بودند ، در کنار جنگ در خط مقدم ، خیلی از شهرهای خوزستان ، کرمانشاه ، ایلام و … زیر آتش مستقیم دشمن قرار گرفتند و افراد بی دفاع از کودک و مادر گرفته تا افراد مسن مظلوماته به شهادت می رسیدند ، یکی از شهرهای کشورمان که بیش از اندازه مورد هجوم بی رحمانه و کینه توزانه دشمن بعث واقع شد ، شهر همیشه قهرمانی بود که مردم مهربانش با دیگر جاها کمی فرق داشتند و همین تفاوت عاملی بود که نماد مقاومت و پایداری از سوی معمار کبیر انقلاب در سال 1366 معرفی شوند . این شهر مقاوم با مردم قهرمانش در طول 8 سال دفاع مقدس بیش از 2600 شهید تقدیم ایران اسلامی نمود و همچنین با 4000 جانباز و 452 آزاده و 147 مفقود جاویدالاثر افتخاری دیگر در کارنامه سراسر پرافتخار خود در تاریخ کشور ثبت نمود . اولین حمله موشکی به این شهر همیشه زنده و شاداب ،در تاریخ 16 مهرماه سال 59 شکل گرفت و پس از آن در طول جنگ 8ساله بیش از 178 موشک غول آسا به این شهر خون ومبارزه اصابت کرد و 331 بار مورد تهاجم هوایی قرار گرفت ، ولی نکته زیبا و متفاوت از سایر نقاط ، اینجاست که مردم دلاور این شهر ، در طول 8سال که زیر توپ و راکت و موشک بودند ، نه تنها شهر را خالی نکرده بلکه پس از هر حمله موشکی به کوری چشم صدام و صدامین بلافاصله به ساخت بناهای تخریب شده همت می گماشتند . در طول جنگ تحمیلی حدود 19500 واحد مسکونی ، تجاری ، آموزشی و مذهبی بین 20 تا 100 درصد تخریب شدند ولی زمانی که جنگ به پایان رسید هیچکس نمی توانست این شهر را یک شهر جنگی بپتدارد زیرا مردم آن اجازه نمی دادند خرابه ای از بمبارانهای موشکی و … برجا بماند و واژه سازندگی مصداق عینی خود را در این شهر بدست آورد .
در کنار این ایستادگی مردانه مردم بی پناه ، جوانان این شهر در جبهه های غرب و جنوب هم حماسه ها آفریدند و قهرمانان و فرماندهان بسیاری را به کشور تقدیم کردند که بسیاری از آنها به معبود خود لبیک گفته و بار سفر بستند .
در این میان خانواده هایی بودند که چند جوان خود در راه اسلام و ایران تقدیم نمودند ولی این همه ماجرا نبود بلکه کم نبودند خانواده هایی که جدا از تقدیم جوانان خود در جبهه ها ، در راستای ایستادگی و پایمردی و حضور در شهر و بالابردن انگیزه های روحی و روانی به رزمندگان و نشان دادن چهره واقعی و دیوصفت و درنده خوی بعثیان ، شهیدان بسیاری نیز در حملات موشکی و هوایی دادند و به جرات می گویم پدران و مادرانی بودند که فرزند و عروس و داماد و نوه آنها در شهر شهید شدند و با احتساب جوانان پرپرشده آنان در جبهه ها ، جمع شهدای یک خانواده به 17 شهید و یا بیشتر می رسید که برای خیلی ها خصوصا مردم این دوره باور کردن آن غیر قابل باور می باشد ولی بپذیریم که بودند چنین مردم قهرمان و مقاومی که هیچگاه خود را طلبکار این کشور ندانستند ولی ما آنان را نشناختیم . راستی این شهر کجاست و مردمان آن که هستند که حضرت امام خمینی (ره) در یکی از سخنرانیهای خود فرمودند مردم این شهر دین خود را به انقلاب و کشور ادا کردند . این شهر مانند سایر شهرهای دلاور پرور خوزستان ، دزفول همیشه قهرمان است و چهارم خرداد بر اساس لوح وحکم سپاس اهدایی حضرت امام به مردم این شهر ، روز دزفول ، روز مقاومت و پایداری ، نام گرفت . باشد که بتوانیم ادای وظیفه کرده و در راستای تکریم این روز عزیز که تکریم از شهداء و مادران و پدران شهداست به تکلیف خود عمل کنیم و بدانیم و آگاه باشیم که دزفول و خوزستان در لوای نام بزرگ ایران و ایرانیان قهرمان بوده و قهرمان می باشد ، پس چهارم خرداد روز مقاومت و پایداری کل ایرانیان همیشه سربلند است و همه باید به آن افتخار کرده و بنده کمترین در برار ایران همیشه بزرگ و قهرمان و قهرمانان واقعی آن یعنی شهداء سر تعظیم فرود می آورم .
علی بدیع