اتوبوس شهادت(گردان بلال دزفول)
ادم نمیرود اولین باری که لفظ و اصطلاح «اتوبوس شهادت» بر زبانم آمد و از آن استفاده کردم و بعد هم خیلی معروف شد و هنوز هم که هنوز است از این اصطلاح یعنی «اتوبوس شهادت» استفاده میشود؛ در اجرای برنامههای مراسم تشییع و تدفین و مجلس ترحیم (پنج شنبه هشتم و جمعه نهم اسفند ماه ۱۳۶۴) شهدایی بود که در کشاکش عملیات والفجر ۸ بر اثر بمباران هوایی هواپیماهای عراقی در کناره رودخانه بهمنشیر به فیض شهادت رسیده و آسمانی شدند.

مراسمی برگزار شد و اقامه نمازی و بعداز ظهر هم بازدیدی از اروند و محل عملیات والفجر ۸ و با خاطرات زیادی از آن روز به یاد ماندنی شبانه به دزفول مراجعت کردیم.
و اما یادی از شهدای (اتوبوس شهادت) با یادآوری نام مبارکشان:
۱-احمد اردیزاده
۲- سید مرتضی اشتاء
۳- محمد اکبریان
۴- علیرضا باقریان
۵- عبدالرضا بصیری فر
۶- منصور بصیری فر
۷- ناصر بوش
۸- عبدالحسین بویزه
۹- حمید (اردشیر) بهرامی
۱۰- جمعه بیاد
۱۱- عبدالمحمد پاطلا
۱۲- محمدرضا پرموز
۱۳- عبدالعلی پوریارقلی
۱۴- احمد جهانبخش نبوتی
۱۵- منصور حسینی فر
۱۶- عبدالحسین خیاط غیاثی
۱۷- محمود دوستانی دزفولی
۱۸- عبدالحسین دینوی زاده
۱۹- غلامرضا رضایی
۲۰- محمدرضا شاحیدر
۲۱- محمدعلی صالحی
۲۲- عبدالحسین صحتی
۲۳- ریاض صفار
۲۴- سلطانعلی طاهر دناک
۲۵- عبدالمحمد عباسعلی طاهر
۲۶- محمود فرزانه جیبری
۲۷- غلامرضا فرهی
۲۸- مصطفی کمال
۲۹- حمید گیمدیلی
۳۰- محمد لامی
۳۱- شاهگل محبی
۳۲- حسن معتمدی نیا
۳۳- عبدالامیر ناجی دزفولی
۳۴- علیرضا ناخدا